Toen De Ruige Prins vorig jaar debuteerde, werd ik niet alleen begroet door een enthousiaste en lieve lezerscommunity, maar ook door een verrassende tweedeling: er was een groep lezers die De Ruige Prins echt als een Dark Romance boek hadden gelezen… en er was een groep die het verhaal te hoffelijk vond om voor Dark Romance door te gaan. Hoewel ze van het verhaal genoten hadden, noemden zij het liever een historische romance of een kasteelroman. Ook hartstikke leuk, natuurlijk! Maar dat stelde mij voor het vraagstuk:
Wat is een Dark Romance boek eigenlijk?
Aan welke kwalificaties moet het voldoen? Is het de schrijfstijl?
De meeste Dark Romance-boeken schuwen niet om gevoelige onderwerpen uit de weg te gaan. Dat zie je ook vaak terug in de schrijfstijl: die is vaak rauw, to the point en expliciet. Dat moet bijna wel, want meestal zijn de mannelijke love interests niet bepaald zoetsprekende helden – we hebben het over stalkers, bazen van de maffia, billionairs, playboys, bikers van een MC. Het zijn stuk voor stuk dominante alfamannen die hun vrouwen graag ook nog een beetje vastbinden in bdsm-stijl 😉
Maar De Ruige Prins is een historische dark romance
En daarbij past modern taalgebruik gewoon niet zo. Hoewel… de mannen winden er ook niet bepaald doekjes om 😉
Dark Romance zit hem in de thematiek
In een “gewoon” romantisch boek zou Prins Adalfonskar waarschijnlijk de held zijn geweest. Prins Charming die zijn prinses het hof maakt. Natuurlijk zouden ze allerlei tegenslagen moeten overwinnen, maar hun liefde zou uiteindelijk sterker zijn dan al het gevaar. Maar zo begint dit verhaal niet… Adalfonskar is immers de vijand. Hij doodt Isolda’s familie en dwingt haar om altijd in zijn buurt te zijn (“forced proximity”). Hij voert haar dronken zodat hij over haar grenzen kan gaan (dubieuze consent, ook web dub-con genoemd). Alsof dat nog niet genoeg is, zet hij al snel zijn zinnen op een huwelijk met haar, waar zij helemaal niet op zit te wachten.
Enemies to lovers
Dit alles zou natuurlijk ook de setting voor een historische thriller kunnen zijn, ware het niet dat de mannelijke hoofdpersoon in een Dark Romance-boek zo geschreven wordt, dat hij een betere kant heeft. Dat het meisje kan vallen voor zijn beschermende aard of voor zijn tragische verleden. Langzaam veranderen ze van vijanden naar geliefden: het beroemde enemies to lovers plot. Ik ben er dol op! Hoe gevaarlijker de vijand in eerste instantie is, hoe moeizamer en dramatischer de reis van enemy to lover is. Een machtige prins die jouw familie doodt, je kasteel in beslag neemt, je in zijn bed laat slapen en je uiteindelijk tot een huwelijk dwingt, dat zijn in mijn boekje thema’s die donker genoeg om De Ruige Prins als een Dark Romance te kwalificeren 😉
Maar of je het nu een Dark Romance of een historische romance of een kasteelroman noemt… Ik hoop dat je het spicy en steamy liefdesverhaal van Prins Adalfonskar, Prinses Isolda en natuurlijk hun krijger Megangar in je hart kunt sluiten!
Comments